سنتز نانو ذرات ایمپرینت شده ترامادول و بررسی خصوصیات اتصالی آنها

چکیده تمام نما مولکولار ایمپرینتینگ روشی است برای تهیه پلیمرهایی قالب گیری شده، که در آن آرایشی از منومرهای عاملی در اطراف یک مولکول قالب ایجاد می شود و سپس این آرایش بوسیله یک منومر اتصال دهنده در محلول محکم و ثابت می گردد. با جدا کردن مولکول قالب از ماتریکس پلیمری، جایگاه های اتصال اشغال نشده ای ایجاد می شود که قابلیت تشخیص و شناسایی داشته و خاصیت انتخابی از پیش طراحی شده ای برای مولکول قالب و ترکیبات مشابه آن به لحاظ ساختمانی از خود نشان می دهد که می توان آن را یک گیرنده مصنوعی نامید . ترامادول یک داروی ضد درد است که اندازه گیری آن در مایعات بدن کاربردهای فراوانی در علم پزشکی و سم شناسی دارد. در این پژوهش با استفاده از مونومر عاملی متاآکریلیک اسید و مونومر اتصال دهنده اتیلن گلیکول دی متاکریلات در حلال های مختلف شامل کلروفرم، تولوئن و استونیتریل با نسبت های گوناگونی از مونومرها و مولکول قالب(ترامادول)، نانو ذرات پلیمری ایمپرینت شده ای برای ترامادول به دو روش رسوب گذاری کلاسیک( با استفاده از حمام روغن و شکر انکوباتور در حالی که نمونه در تمام مدت به صورت مکانیکی به هم زده می شد) و ماکروویو سنتز شد. خصوصیات اتصالی پلیمرهای ایمپرینت شده مورد مطالعه قرار گرفت و با پلیمر بلانک یا ایمپرینت نشده مربوطه مقایسه گردید که در اکثر موارد میزان اتصال به پلیمر ایمپرینت شده از پلیمر بلانک بیشتر بود . در این مقایسه میزان اتصال مولکول قالب به پلیمرهای مختلف سنتز شده بررسی شد و پلیمری که بیشترین میزان اتصال داشت تعیین گردید. این پلیمر در حلال استونیتریل و در حمام روغن دردمای 60 درجه سانتی گراد در حالی با سرعت 50 دور در دقیقه به هم زده می شد در مدت 24 ساعت سنتز شده بود. اندازه ذره ای پلیمرهای سنتز شده توسط دستگاه تجزیه و تحلیل اندازه ذره ای تعیین گردید. کوچکترین نانو ذره سنتز شده اندازه ای معادل 6/42 نانومتر داشت. اتصال بین مولکول قالب و پلیمر و اثبات این که پیوند از نوع غیر کئووالان (پیوند هیدروژنی) است به روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه بررسی شد.